Fshehtësia e burimeve të gazetarisë dhe e drejta e gazetarëve për të përdorur burime pa emra duhet plotësisht të respektohet. Kërkimet policore të zyrave dhe hapësirave tjera të mediave, përgjimi i komunikimeve në mënyrë që të zbulohet burimi apo për të rrezikuar besueshmërinë e procesit redaktues është e papranueshme në shoqëritë demokratike. Edhe kur kërkojnë për të mbrojtur sigurinë e gazetarëve, agjencitë e zbatimit të ligjit apo institucionet gjyqësore nuk duhet të urdhërojnë profesionistët e mediave të dorëzojnë informacione ose materiale (p.sh. shënime, fotografi, audio ose video) të fituara për qëllime të raportimit në një situatë krize, po ashtu nuk duhet atë material të tillë të konfiskojnë dhe të përdoret në procedurat ligjore. Çdo devijim nga këto parime do të përbënte shkelje të nenit 10 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut dhe jurisprudencën përkatëse të Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut.

Ndërhyrja në privatësi për të mirën publike

Jeta private dhe familjare e politikanëve dhe zyrtarëve public nuk duhet ti nënshtrohet raportimit nga mediat, pasi që ato mund të shkelin nenit 8 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut dhe Lirive Themelore. Sidoqoftë, informacioni në lidhje me jetën e tyre private mund të zbulohen në qoftë se ajo është e lidhur direkt me kryerjen e detyrave të tyre publike, pa dëme të panevojshme ndaj palëve të treta (fëmijët ose anëtarët e tjerë të familjes). Kur flasim për ndërhyrjen në privatësinë e politikanëve dhe zyrtarëve publik për hir të interest publik, “interesi publik” duhet të kuptohet si veprime apo/dhe informacion që kanë për qëllim të ndihmojnë publikun që të krijoj opinion apo të merr vendime sa i takon çështjeve apo ngjarjeve të caktuara, duke përfshirë edhe zbulimin e krimeve ose kundërvajtjeve, dhe për të parandaluar publikun që të mashtrohet nga deklaratat apo veprimet e individëve apo organizatave.” Gazetarët dhe redaktorët duhen të vlerësojnë interesin publik në baza të secilit rast para se të shpalosen informacionet private. Ngjajshëm, kur politikanët dhe figurat publike tërheqin vëmendje në disa aspekte të jetës së tyre private, mediat kanë të drejtë të raportojnë dhe informojnë publikun. Në rastet kur njerëzit të cilët janë nën hetime dhe vuajnë tragjedi personale, mediat duhet të tregojnë vëmendje dhe ti qasen çështjes me dhembshuri dhe maturi të duhur.

Të drejtat e autorit

Gazetarët përgjegjës dhe mediat duhet të respektojnë të drejtat e autorëve, qoftë të drejtat e autorit apo të tjera të lidhura, veprat e të cilëve ata janë duke përdorur. Këto janë të drejta themelore që mbrojnë çdo përpjekje krijuese ose intelektuale. Ato sigurojnë mbështetje për autorët në formën e njohjes apo honorareve dhe të ofrojnë siguri se puna e tyre do të jetë e mbrojtur nga dublikimi i paautorizuar. Të drejtat e autorëve janë të mbrojtura nga ligjet për të drejtën e autorit dhe të drejtave tjera të lidhura me të, si dhe kodet e gazetarëve të etikës dhe sjelljes për mediat dhe gazetarët, të cilat u japin pronarëve të drejtën për të autorizuar ose të ndalojnë ndonjë riprodhim të punës së tyre. Në të vërtetë, këto vepra nuk gëzojnë mbrojtje adekuate pasi që mediat shpesh ato që shpërndajnë, përdorin dhe i paraqesin ato në publik në një mënyrë shkelin të drejtat e autorit. Mediat mund të përdorin përmbledhjet dhe citatet në një gjatësi të arsyeshme, materiale nga botime të tjera dhe mbajtësve të tjerë të së drejtës së autorit pa leje, me kusht që të citojnë burimin e tyre. Çdo përdorim i konsiderueshëm apo riprodhimi i materialit të mbrojtur nga e drejta autoriale kërkon leje të veçantë nga mbajtësi i së drejtës autoriale, përveç rasteve kur leja autoriale është dhënë tashmë në material.

Liria e satirës

Përdorimi i satirës në gazetari është plotësisht formë legjitime e shprehjes. Humori dhe satira, të mbrojtura nga neni i 10 i Konventës, i lejon medias të teproj dhe madje të provokojë, përderisa ato nuk çorientojnë publikun. Për më tepër, roli i medias nuk është vetëm të informojë publikun – një demokraci pluraliste dhe liria e debatit politik presupozon informimin e publikut mbi të gjitha çështjet e interesit publik, dhe kjo përfshin të drejtën e mediave për të raportuar informacion negativ dhe kritikojnë politikanët dhe zyrtarët publikë, si dhe e drejta e publikut për t’u informuar. Si pasojë, gazetarët dhe mediat kanë të drejtën legjitime për të publikuar informacion në lidhje me figurat publike dhe zyrtarëve që janë “tronditëse”, “shqetësuese”, apo edhe “fyese” për sa kohë që i shërben interesit publik dhe të drejtën e publikut për t’u informuar për të gjitha çështjet, duke përfshirë edhe ato të diskutueshme.

Ndalimi i censurës

Censura duhet të ndalohet në mënyrë strikte. Gazetaria e pavarur në të gjitha mediat duhet të jetë e lirë nga persekutimi, presioni politik apo ndërhyrjeve te rregullatorët nga autoritetet publike. Mediat e shtypura dhe online duhet të përjashtohen nga kërkesa për liçensë shtetërore.

Mbrojtja gjyqësore e gazetarëve

Të gjitha shtetet kanë nevojë të sigurojnë që mediat dhe puna që ato bëjnë gëzojnë mbrojtje të plotë nga gjyqësori dhe autoritetet e pavarura. Gazetarët dhe profesionistët e tjerë të mediave duhen të jenë të sigurtë nga sulmet fizike dhe ngacmimet. Autoritetet gjyqësore duhen të kryejnë hetime të plota dhe dënojnë të gjitha dhunimet dhe kërcënimet për dhunime.

Presioni ekonomik në media

Qëndrueshmëria dhe pavarësia ekonomike e medias nuk mund të rrezikohet as nga shteti, por edhe as nga kompanitë apo organizatat publike apo private. Kërcënimi me sanksione ekonomike është e papranueshme në shoqëritë demokratike dhe shteti duhet të mbrojë mediat nga presionet ekonomike dhe/apo përpjekjeve të “shantazhit” përmes financimit publik, marketingut apo reklamave të paguara. Kompanitë private duhen të respektojnë pavarësinë e mediave dhe të përmbahen nga ushtrimi i presionit apo mjegullimi i vijës në mes të gazetarisë dhe reklamimit.